Χρήστος Χατζηλίας

Εργάστηκα επί 34 χρόνια ως φιλόλογος σε Σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δίδαξα στο ΠΕΚ Βορείου Αιγαίου και στην ΑΣΠΑΙΤΕ (Παράρτημα Μυτιλήνης) και υπηρέτησα ως Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων Ν. Λέσβου από το 2012 έως το 2018. Το 2009 ανακηρύχθηκα διδάκτορας Κοινωνικών Επιστημών, του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, υποστηρίζοντας τη διδακτορική μου διατριβή «Η Λέσβος και ο πολιτισμός της πέτρας (1850-1950). Το 2011 μού απονεμήθηκε το βραβείο καλύτερης διδακτορικής διατριβής του Ιδρύματος Ανάπτυξης του ΜΕΚΔΕ του ΕΜΠ στο πεδίο «Προστασία και ανάπτυξη του ορεινού περιβάλλοντος και των τοπικών ευρωπαϊκών πολιτισμών». Είμαι συγγραφέας βιβλίων και άρθρων ιστορικού, πολιτιστικού και παιδαγωγικού περιεχομένου και τα ενδιαφέροντά μου αφορούν την τυπική και άτυπη εκπαίδευση, την πολιτιστική κληρονομιά και τη θεατρική αγωγή. Το 2009 συμμετείχα με κείμενό μου στο λεύκωμα "Συνομιλώντας με τα πνεύματα της πέτρας, η αγροτική αρχιτεκτονική της Λέσβου", ενώ τον Ιούλιο του 2020 εκδόθηκε από το ΠΙΟΠ (Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς) το βιβλίο μου με τίτλο «Οι πετράδες της Λέσβου, Κοινωνικά Δίκτυα, Τεχνικές και Τοπική Ιστορία (1850-1950)».
Παραμένω ενεργός πολίτης συμμετέχοντας στα πολιτισμικά και κοινωνικά δρώμενα του νησιού της Λέσβου και πάντα δηλώνω… υπερήφανος πατέρας τριών υπέροχων παιδιών.